(Pol Hoste, 7 mei 2008)

Gunther,
De liggende streepjes introduceren stemmen (personages als je wil) die
in de tekst inbreken, die reflecteren over de tekst, die opmerkingen
maken bij de tekst zoals een lezer dat eventueel zou doen. Zo vraagt
iemand zich onderaan pag. 2 af of het verhaal niet spannend moet worden
gemaakt. Waarop iemand anders dat beaamt en zegt: 'Ik denk het'enz. Die
stemmen kunnen dus niet enkel alleenstaande opmerkingen zijn, het kunnen
ook dialogen zijn van niet nader genoemde personages. (Okay, ik ga je
niet lastig vallen met je het begrip intertekstualiteit uit de doeken te
doen en je uit te leggen op welke manier die stemmen binnen dit begrip
literair functioneren.) Waar ik wel op sta, zeg maar, is dat deze
stemmen op de één of andere manier grafisch gemarkeerd worden ten
behoeve van de lezer. Pas dan kunnen die liggende streepjes verdwijnen.
Ik heb ze ontleend aan de typografie in Franse romans waar men veelal
liever deze grafische aanduiding gebruikt dan de eerder anglofone
aanhaling en afhaling. Je vindt ze trouwens meermaals in m'n romans.
Vriendelijke groet,
Pol