(Gunther Truijen, 13 mei 2008)

Reactie Snapshot correcties 12.05.08

Dag Pol, ik begon al een beetje ongerust te worden. Ik zat in spanning te wachten, de hele dag al. Ik heb net met Kris de "hoerenjong-kwestie" bijgelegd, het liet mij niet los. Wellicht ben ik te persoonlijk. Al dat incasseren ook, mijn pa zegt dat je daar groot van wordt. Hoe komt het dan dat ik mij alleen maar kleiner voel worden. Op zo'n momenten mis ik het moment waarop ik mijn hoofd(je) tegen de zachte boezem van mijn moeder kan leggen, waarop zij geruststellend over mijn hoofd aait. Jammer genoeg ligt zij in het ziekenhuis, maar als alles goed gaat komt ze dit weekend weer terug naar huis en kan ik weer bewonderend toekijken hoe zij boterhammen met choco smeert. Het leven zoals het is. Soms zie je door de bomen het bos niet meer, men heeft mij ervoor gewaarschuwd. Te laat misschien? Of vergeet ik hier nu een stuk tekst?
Ik ben blij dat jij oplet.

Groet
Gunther